Volledig artikel
Klik hier om het volledige artikel te lezen...
Het moet voor ouders hartverscheurend zijn: het moment waarop je je kind gaat vertellen dat het voorlopig niet meer thuis kan blijven wonen. Ze weten er alles van bij Koraal locatie De Hondsberg. Je gevoelens delen met ouders die hetzelfde hebben meegemaakt, kan dan een enorme steun in de rug zijn.
“De opnamedag is voor ouders een verschrikkelijke dag”, weet systeemtherapeut Rinskje van der Meer van De Hondsberg. “Hun kinderen wonen hier tenslotte minimaal negen maanden. Wat óók confronterend kan zijn, is als verwanten na tien weken observatie een zorgplan krijgen voorgelegd dat anders uitpakt dan verwacht.” Sinds februari maakt De Hondsberg er écht werk van om hierbij de ervaringsdeskundigheid van ouders in te zetten. De plannen kregen vorm na een tevredenheidsonderzoek onder ouders in 2016 en de ouderbijeenkomsten die sindsdien zijn georganiseerd. Hieruit kwam een groep van vier verwanten naar voren, die gekscherend ‘de harde kern’ wordt genoemd: de moeders Coby Karsmakers, Saskia Bos en Sharron Hamers, plus oma Lia Hamers.
Van links naar rechts: Sharron Hamers, Coby Karsmakers, Rinskje van der Meer, Lia Hamers, Saskia Bos, Mariska op ‘t Hoog, Marion van de Kerkhof.
Ouders komen vaak moegestreden bij De Hondsberg aan, vertelt therapeut Rinskje. “Ze hebben al een flink voortraject bij verschillende instanties achter de rug. Binnen hun kennissenkring zijn ze vaak geïsoleerd geraakt. Ze zien ons als de laatste strohalm.” Zoals moeder Coby Karsmakers. Jarenlang was ze bezig om - tegen adviezen van familie en school in - haar zoon op een plek als De Hondsberg te krijgen. Ze wist dat hij een multidisciplinaire behandeling nodig had, geen losse bezoekjes aan zorgverleners. “Tegelijkertijd is dat de zwaarste beslissing: je weet dat er een dag komt dat je je kind uit handen gaat geven. Ik krijg er nu nog kippenvel van.” Saskia Bos herkent het volledig: “Het voelt als falen. Heb je wel alles voor je kind gedaan wat je had kunnen doen?”
Als groepsbegeleider ziet Mariska Op ’t Hoog ouders radeloos arriveren. “Van schaamte, onmacht, onkunde; eigenlijk ben je als ouder dan al tig keer over je grens gegaan.” Praten met lotgenoten kan verlichting bieden. Niet alleen over die vermaledijde opname maar al eerder, over wat ouders en hun kinderen na het intakegesprek kunnen verwachten. Om elkaar zo tot steun te zijn. “Het idee achter deze groep is dat je je gevoelens kunt delen met ouders die het eerder al hebben ervaren”, verklaart Sharron Hamers. Het voelt bovendien als herkenning én erkenning van wat zij hebben meegemaakt.
Volledig artikel
Het volledige artikel lees je door op het onderstaande item te klikken.