Meedoen is voor iedereen: Marcel kan niet stilzitten

Iedereen is anders. Daarom is niet altijd meteen duidelijk welke stappen kunnen worden gezet om iemand optimaal te laten meedoen aan de maatschappij. Samen met cliënten, leerlingen, ouders en verwanten zoekt Koraal naar wat werkt. Hoe? Dat vertellen cliënten, leerlingen en medewerkers zelf in de verhalenreeks ‘Meedoen is voor iedereen’. Deze keer het verhaal van Marcel.

Marcel Wiertz zit niet graag stil. Het liefst maakt de 30-jarige bewoner van Maasveld zich nuttig op het werk of in zijn woongroep. Vier dagen per week werkt hij in het restaurant van de zorginstelling en zorgt hij ervoor dat de koffiekar er pico bello gevuld uitziet, zodat zijn collega’s in de dagbesteding altijd kunnen rekenen op een verse kop koffie. Een dag per week is hij op pad met de facilitaire dienst van Maasveld en in de woongroep verricht hij diverse taken.

Marcel heeft de erfelijke aandoening het fragiele X-syndroom en is daardoor verstandelijk beperkt. Bijna drie jaar geleden verhuisde hij vanuit het ouderlijke huis in Margraten naar Maasveld. Het leven in de woongroep bevalt hem uitstekend. “Ik vind het hier leuk”, zegt hij. “Het is hier niet te vol met mensen en ik doe van alles.”

Tijdens het interview, dat Marcel “heel spannend” vindt, wordt hij geassisteerd door zijn persoonlijk begeleider Maxine Corstjens. “Marcel is een ietwat verlegen, lieve, leer-gierige en toch ook spraakzame man”, zegt ze, “die het liefst iedereen wil helpen. Hij is best handig, handiger dan hij je in eerste instantie laat denken. Laatst kreeg zijn vader thuis de televisie niet aan de praat en dan reikt Marcel de oplossing aan. Hij vindt het leuk om dingen uit te zoeken.”

Luka
Tussen de middag in de dagbesteding komt Marcel naar huis om in zijn woongroep te lunchen. “Maar dat doet hij niet alleen”, zegt Maxine. “Iedere dag neemt hij zijn medebewoonster Luka in haar rolstoel mee naar huis voor de boterhammen. En brengt hij haar vervolgens ook weer naar haar werk. Daar voelt hij zich heel verantwoordelijk voor.” Marcel begint te lachen. “Als ik haar hier aan tafel heb gezet dan is het goed”, zegt hij.

Taken
Na het werk trekt hij zich thuis meestal even terug op zijn kamer. Even een moment voor zichzelf om de dag te verwerken. Daarna is het weer aanpakken geblazen. Vuilniszakken leeg maken, tafels schoon maken, planten water geven, vaatwasser in- en uitruimen, post ophalen, de accu’s van de rolstoelen opladen, Marcel kan en doet het allemaal. Maxine: “Marcel kan de zwaardere huishoudelijke taken aan. Het uitvoeren van al die werkjes geeft hem een goed gevoel, hij voelt zich belangrijk als hij die dingen doet.”

Zelfstandigheid
Het plafond heeft hij zeker nog niet bereikt, zegt ze. Er is nog ruimte om nieuwe dingen te leren. Maar zelfstandig, onder begeleiding wonen zit er waarschijnlijk niet in. Maxine: “Hij zou het uiteindelijk misschien wel kunnen, maar hij wil het niet. Marcel heeft het bij ons uitstekend naar zijn zin en gedijt prima in deze woongroep. Als medewerkers stimuleren wij hem wel om zoveel mogelijk  zelfstandigheid te behouden.”