Kijken naar het kind én de ouder: wat gezinsopname kan opleveren!

Wat als een kind zich helemaal terugtrekt, geen contact meer maakt en ouders niet meer weten wat ze moeten doen? Ondanks alle hulp komen sommige gezinnen er niet meer uit. Zo ook moeder Angelique en dochter Julia (niet hun echte namen). De Hondsberg had het vermoeden dat zij de ontwikkeling van Julia beter konden onderzoeken in de context van het gezinssysteem en boden een kortdurende klinische ouder-kindopname aan. Dit intensieve, multidisciplinaire observatie- en diagnostiektraject van ongeveer acht weken gaf veel inzicht in de kind- en systeemfactoren die onderliggend waren aan de stagnerende ontwikkeling van Julia. Regiebehandelaar Mark Buckens vertelt over dit bijzondere traject.

“Julia ontwikkelde zich niet meer”, blikt Mark terug. “Ze zat apathisch op de bank. Haar dag- en nachtritme waren omgedraaid. Naar school gaan was allang geen reëel perspectief meer. Ook moeder had het opgegeven. Zij organiseerde de meest basale levensbehoeften zoals schone kleding, eten en drinken. Positieve momenten, zoals een spelletje doen, waren er nauwelijks. Angelique had het gevoel dat ze alles verkeerd deed. Dat niemand samen met haar keek hoe zij weer de moeder kon zijn die Julia nodig had. Ze voelde zich alleen en onbegrepen. De Hondsberg was haar laatste strohalm.” 

Julia is er weer. Ik heb mijn kind terug! 
“Julia zag er erg tegenop om naar De Hondsberg te komen”, vertelt Mark. “Een nieuwe omgeving was voor haar onvoorspelbaar en spannend. We hebben haar langzaam aan het idee laten wennen. Meteen op de eerste dag van de opname merkten we dat Julia de knop had omgezet en ze in een nieuw ritme kwam.” De duidelijkheid en voorspelbaarheid van het programma, in combinatie met een nieuwe omgeving en de praktische begeleiding, zorgden voor een nieuw evenwicht. Ook Angelique merkte de vooruitgang: “Ze is vrolijker, ze is er weer. Ik heb mijn kind terug!”, gaf ze aan. 

Meer inzicht in patronen 
Ook voor ouders heeft de intensieve behandeling impact. “We staan ook bij ouders stil”, licht Mark toe. “Hoe heeft hun verleden bijgedragen aan hoe je als ouder bent? Welke weerslag heeft dat op hun kind? We geven ouders beter inzicht in patronen en hoe zij als mens én ouder in elkaar zitten.  
We hebben aandacht voor wat zij willen, belangrijk vinden en waar zij last van hebben. Dat geeft ouders het gevoel het sámen te doen in plaats van alles zelf op te moeten lossen. Om een goede ouder te zijn, moet de ouder zelf ook in balans zijn.” 

Ouders nog meer meenemen 
De gezinsopname van Angelique en Julia past bij de doorontwikkeling van het hulpaanbod van De Hondsberg. “Samen is gekeken wat er bij een volgende opname beter kan”, aldus Mark. “Zo is het belangrijk om elke week te evalueren en ouders nog beter mee te nemen. Bijvoorbeeld door meer te werken vanuit de gedachte van supported decision-making en het adviseren in scenario’s: ‘op basis van ons beeld lijkt ons het beste scenario dat… Een ander scenario is dat we …’. Met een goede afweging van de voor- en nadelen van ieder scenario.” 

We hebben het samen gedaan 
“Angelique gaf aan dat er niet één ding is aan te wijzen dat het verschil heeft gemaakt, alles bij elkaar maakte het verschil. De aandacht voor haar verhaal, de bundeling en samenwerking van disciplines, de kennis en expertise van medewerkers, het gevoel gezien en gesteund te worden. Het is geweldig dat er zoveel patronen in korte tijd zijn doorbroken. Zonder Angelique het gevoel te geven haar te sturen of het beter te weten. Dat gaf haar het gevoel dat we het sámen hebben gedaan.” 

Hoe nu verder? 
Binnenkort volgt een tweede opname van een moeder met haar kind. Ook aan deze opname verbindt De Hondsberg onderzoek om vervolgens de opgedane kennis gefundeerd te kunnen delen.