In de zomer ontwikkelde de situatie rondom corona zich positief en konden we binnen Koraal versoepelingen op allerlei gebieden doorvoeren. Langzaamaan werd er weer meer mogelijk voor cliënten, leerlingen., hun ouders én medewerkers. Jammer genoeg stond corona in het najaar opnieuw aan de voordeur en moesten we opnieuw waakzaam zijn om de ongenode gast buiten te houden. Hoe gingen medewerkers uit de langdurige zorg, jeugdhulp en onderwijs om met die hernieuwde opgave? Welke lessen hebben ze geleerd gedurende de eerste coronagolf, hoe passen ze deze tijdens de tweede golf toe en hoe kijken ze naar de toekomst? In dit bericht lees je het persoonlijke verhaal van Sharon.
“We zijn betrokken, flexibel en kunnen goed improviseren. En we doen er alles aan om het leven van onze cliënten zo normaal mogelijk te laten verlopen, wat er ook gebeurt.” Dat is de conclusie van Sharon Soors, groepsbegleider bij De Hondsberg. “Toen collega’s met een verhoogd gezondheidsrisico, aan het begin van de eerste coronagolf thuis moesten blijven, schakelde de rest vanzelf een tandje bij. Thuisblijvers boden spontaan aan om de werkdruk van collega’s te verlichten door het rooster te maken of andere klusjes voor hun rekening te nemen. Twee van de zes cliënten gingen tijdelijk naar huis, dus werd de groep kleiner.”
“Maar we hielden de gebruikelijke structuur zoveel mogelijk overeind. Zo was er op gezette tijden contact met cliënten en ouders thuis en verzonnen we voor de mensen op de groep een activiteitenprogramma om de zinnen te verzetten. De ene dag plantten we zaadjes, we bakten samen of maakten een knutselwerkjes die cliënten naar huis konden sturen.“De rust deed sommige cliënten zichtbaar goed. Ze maken zich toch vaak druk als familie op bezoek komt of als ze een nachtje thuis gaan logeren. Die spanning viel nu helemaal weg. Dat was voor ons wel een eye-opener.”
“Een inzicht dat we een volgende keer, ter geruststelling, met ouders zullen delen als dat nodig is. Misschien maakt het de keuze tussen het kind tijdelijk mee naar huis nemen of ‘achterlaten’ in de vertrouwde groep, iets minder zwaar. Al blijft het natuurlijk een onmogelijke keuze.”
“Ondanks alle voorzorgsmaatregelen raakten tijdens de tweede golf twee cliënten besmet. Dat betekende werken in beschermende kleding, die ons bijna onherkenbaar maakte. Zo niet voor onze cliënten. ‘Ik hoor toch aan je stem wie je bent’, was het laconiek toen we de eerste keer in pak binnen kwamen.”
“Maar wat het echt met mensen doet, dat kun je heel moeilijk peilen. We hebben ontzettend hard gewerkt. Daar was veel waardering voor, van De Hondsberg, Koraal en van ouders. Dat deed goed. Maar eerlijk is eerlijk,
het mooiste cadeau is toch een cliënt die gezond is en lekker in zijn vel zit.”
