Volledig artikel
Klik hier om het volledige artikel te lezen...
Corona bepaalde van de één op de andere dag het dagelijks leven van cliënten, leerlingen, ouders en verwanten. Maar hoe gingen en gaan medewerkers om met de impact van corona? In dit artikel vertellen collega’s uit verschillende domeinen hoe zij het losbarsten van de coronacrisis hebben beleefd en hoe zij denken over ‘het nieuwe normaal’.
“Het was soms alsof je in twee werelden zat. Privé zag je de persconferenties over anderhalve meter afstand houden en werkten mensen om je heen tijdelijk thuis. Op het werk daarentegen was er weliswaar het bewustzijn rondom de besmettingen en gaven we de grootste knuffelaars maar ‘elleboogjes’. Toch is fysiek contact niet te voorkomen, al is het maar bij de verzorging.” Dat beeld schetst Noah Nijssen over de afgelopen maanden waarin corona allesbepalend was. Hij is groepsbegeleider bij locatie Maasveld, waar mensen met een verstandelijke beperking verblijven.
Noah Nijssen helpt bewoner Jo bij het onderhouden van het tuintje dat ze samen hebben aangelegd toen Jo niet naar de boerderij kon.
Tonio André is iemand die graag op locatie werkt. Als teamleider kan hij dat normaal gesproken prima bij Koraal-locaties De La Salle en Maashorst. Maar door corona moest Tonio half maart ineens thuis gaan werken. En dat viel nog niet mee.“Dat op vrijdag 13 maart de terreinen van Koraal in lockdown gingen, had nog de meeste impact. Ouders/wettelijk vertegenwoordigers en jongeren moesten diezelfde dag beslissen: of voor langere tijd naar huis of op de groep blijven en daardoor lang niet naar huis kunnen en geen bezoek mogen ontvangen. Een duivels dilemma.”
“Die eerste dag dat ik thuis moest werken, sloeg ik op tilt. Ik fiets altijd naar mijn werk, ga dan bij een van mijn groepen douchen en klets even met medewerkers en jongeren. Nu zat ik thuis en werd ik helemaal gek. Ik heb mijn fiets op de loopband gezet, zodat ik psychologisch naar mijn werk fietste. Daarna heb ik van een logeerkamertje mijn werkplek gemaakt en vanaf dag twee ging het wel weer.”
Toen de coronacrisis net was losgebarsten, had Raphke Schoenmakers het gevoel dat ze bij locatie Op de Bies in een bubbel stapte. Via de media en interne berichtgeving hoorde ze voortdurend berichten over maatregelen. Uiteraard waren en zijn ook bij Op de Bies de richtlijnen van het RIVM leidend. Het lastige is echter dat de bewoners bij Op de Bies- mensen met een verstandelijke beperking - vaak geen besef hebben van de richtlijnen. “Onze cliënten laten zich niet op anderhalve meter begeleiden”, vertelt Raphke. “Ze hebben soms een knuffel nodig. Door het strikt naleven van de richtlijnen hebben we bij Op de Bies gelukkig kunnen voorkomen dat corona zich op onze locatie heeft kunnen verspreiden.”