We stimuleren onze medewerkers zoveel mogelijk om kennis te delen en ervaringen uit te wisselen. Zo kunnen we zorg en onderwijs verder ontwikkelen en nog beter inspelen op wat cliënten, leerlingen en hun verwanten vragen.
René Peters, CDA, Tweede Kamerlid, gaat in gesprek met allerlei mensen uit de wereld van de Jeugdzorg. In deze podcast #17 gaat hij in gesprek met Jessica Vervoort-Schel over de impact van stress en het belang van hulp aan het hele gezin in plaats van alleen een kind (van jeugdhulp naar gezinshulp).
In deze podcast komen o.a. de ACE's (ingrijpende jeugdervaringen) en PCE's (compenserende en beschermende ervaringen) aan bod van het organisatie-brede raamwerk Trauma Informed Care.
Het begrijpen van veiligheid heeft een hoge prioriteit. Het is belangrijk dat hulpverleners het gevoel van veiligheid bij de hulpvragers vergroten, door zich bewust in te spannen om te zorgen dat de hulpvragers fysiek, emotioneel en psychisch veilig zijn. Het betrekken van familieleden bij hulp kan het gevoel van veiligheid bij hulpvragers versterken. Daarnaast is het van belang dat organisaties dit gevoel van veiligheid voor zowel hulpvragers als hulpverleners bevorderen; de fysieke omgeving is veilig en de interpersoonlijke interacties bevorderen een gevoel van veiligheid.
Hoe mensen kijken naar zichzelf, de wereld en relaties is gebaseerd op hun ‘autonome’ toestand; hoe hun zenuwstelsel reageert op ervaringen en hoe het de responsen op die ervaringen reguleert. Het autonome zenuwstelsel vergaart informatie en zet een respons in gang die mensen helpt om op veilige wijze om te gaan met het dagelijks leven en de buitengewone uitdagingen waarmee men geconfronteerd kan worden in het leven.
De wijze waarop wij ‘reguleren’ en anderen kunnen ‘co-reguleren’ is van invloed op de mate van veiligheid die we ervaren en ons vermogen om verbinding aan te gaan met anderen. Co-regulatie is de basis van autonome regulatie. In onze ontwikkeling leren we zelfregulatie pas nadat we co-regulatie hebben ervaren, en zelfs als we geleerd hebben om onszelf te reguleren, blijven we ons hele leven lang behoefte hebben aan co-regulatie.
Mensen zijn gemaakt om verbinding te maken. Het samen opbouwen, versterken en herstellen van relaties is cruciaal. Een belangrijk onderdeel in ons ontwikkelingsproces is de dienende en wederkerende interactie tussen kinderen en hun ouders en andere verzorgers in het gezin of de gemeenschap. Als er geen responsieve zorg is, of als de reacties onbetrouwbaar of ongepast zijn, vormt de architectuur van de hersenen zich niet zoals verwacht, wat kan leiden tot ongelijkheden in leren en gedrag. Uiteindelijk bouwen genen en ervaringen samen de hersenarchitectuur op.
